Ik ontmoette Llewellyn Vaughan-Lee in 2005. Sinds die tijd volg ik de werken van Llewellyn over het goddelijk vrouwelijke, en als vrouw en praktiserend sjamaan, merk ik dat zijn werk tot mijn hart spreekt. Ik zag dat, hoewel we op verschillende golven surfen, we uit lijken te komen op dezelfde kust.
Traditionele leringen omarmen het goddelijk vrouwelijke op een manier die cruciaal is voor de genezing van onszelf en de aarde. Duizenden jaren lang weet men dat alles wat bestaat in deze wereld leeft, en een spirit heeft. Wij zijn verbonden met een net van leven dat is samengebald door het gedrag van alles wat leeft. Dit aloude begrip van het goddelijk vrouwelijke, de onderling verbondenheid van de hele schepping is een centraal thema in Llewellyn’s werken. Hij schrijft dat, wanneer we spreken over de ziel van bomen, rotsen, rivieren etc., we spreken tot het goddelijke in de schepping.
In het sjamanisme bestaat een oefening die uit verschillende tradities komt, namelijk, intens luisteren. Door intens te luisteren weten we hoe we kunnen vermijden de wereld opnieuw te vernietigen. De antwoorden liggen in de natuur – de natuur maakt ons altijd deelgenoot van haar lessen. De antwoorden liggen ook in onze eigen natuur/innerlijke wijsheid. We moeten de energie van ons hoofd naar ons hart verplaatsen. We moeten ons herinneren wat we fijn vinden in het leven en wat ons brengt naar een plek van ontzag en verwondering, onze passie opnieuw ontsteken. We moeten ons herinneren hoe het leven in ere te houden en te respecteren met iedere ademhaling, stap, woord, en gedachte. Wat jij prijst, prijst ook jou.
We kunnen de beoefening van intens luisteren gebruiken om verder te gaan dan wat onze dagelijkse oren horen, terug naar opvattingen over het onzichtbare, het vrouwelijke weten en kennen, en de liefde die ons allen verbindt. Om de planeet maximaal dienstbaar te zijn, moeten we ons opnieuw verbinden met het aangeboren vrouwelijk weten, dat ons leert over de kracht van verandering die van zijn komt, en niet van doen.
In ‘De Terugkeer van het Vrouwelijk en de Wereldziel,’ stelt Llewellyn o.a. al deze principes op unieke wijze aan de orde. Llewellyn’s gave om te schrijven gaat verder dan een intellectuele benadering. Zijn ware gave is dat hij de woorden vindt die diep je cellen binnendringen zoals een bloem het levengevende licht van de zon opzuigt na een krachtig verfrissende regenbui. Op deze manier schept hij de ruimte voorbij het denken, en staat je toe om in contact te komen met de vergeten en veronachtzaamde plek van dat heilige weten, en de leringen te leven.
Ik heb alle boeken van Llewellyn Vaughan-Lee gelezen en ben door ieder boek geïnspireerd. In dit boek zet Llewellyn al zijn lezingen over het vrouwelijke bij elkaar, en benadrukt steeds opnieuw het grote belang ervan bij het werken aan wereldwijde genezing en transformatie, en de regeneratie van het leven. In deze werken herinnert hij ons aan de oergeheimen van de schepping, die bij het vrouwelijke horen. Hij benadrukt dat dit diepe weten van nature een ondeelbaar deel is van het vrouwenlichaam en haar innerlijk weten, en dat het met name in een tijd van grote crisis nodig is om het leven zoals het bedoeld is nieuwe kracht te geven. Hij herinnert ons ook aan ons oeroude begrip anima mundi, de ziel van de wereld, en hoe wezenlijk haar aanwezigheid in deze tijd is. Het is tijd dat we de ziel van de wereld terugbrengen door deze levengevende kracht in ere te herstellen.
Ik weet dat iedereen die dit boek leest geïnspireerd zal worden. Dus lees verder.
—SANDRA INGERMAN
Auteur van Medicine of the Earth en How to Heal Toxic Thoughts
www.sandraingerman.com